Hvernig er hægt að vera svona þreyttur dag eftir dag

Já halló Hafnafjörður ég meina bara þið öll.

Dagbjört mín elskulega elsta sá um Unni Hrönn í dag fór með hana og eina til í bíó í dag vesluðu afmælisgjöf fyrir afmælið sem Unnur Hrönn fer í á morgun og svo framvegis eins gott að Lína lada þurfti ekki að gera það.

Annars þarf maður að fara að ákveða hvað verður í matinn um pákanna kíkja í frystinn athuga hvað er þar og reyna að nota það sem maður á ekki er gefins að vera til omg allt að hækka og hækka já reynum að henda ekki mat nýta hlutina betur og hætta þessu bruðli ef maður spáir í það erum við flest ekki öll búin að hafa það allt of gott ef maður hugsar aftur í tíman t.d þegar maður var að alast upp þá var fólk jú að byggja, kaupa íbúðir og hús en bjó í því hálfkláruðu eða með bráðabyggða þetta og bráðabyggða hitt en nú undanfarin misseri hefur fólk verið að kaupa, og byggja og helst ekki flutt inn nema að allt sér klárt já eða öllu hent út sem er innan við 10 ára og endurnýjað en nú er ég hrædd um að fólk þurfi að sætta sig við þetta eins og það var árunum sem ég man eftir 1975 ca til 1990 sætta sig við það sem er heilt og hafa tjöld fyrir til bráðabyggða í nýjum húsum og íbúðum.

Kveðja Lína litla eyðslukló en samt með eldhúsinnréttingu síðan 1972

 

 

Athugasemdir

[Lára (IP-tala skráð) 19.3.2008 kl. 11:55]

Þetta er alveg rétt hjá þér. Manstu þegar pabbi og mamma byggðu Fálkaklettinn? Ekkert gólfefni, engar dyr, engin eldhúsinnrétting og svo framvegis. Þegar ég hugsa tilbaka finnst mér þetta frábært, það var svo spennandi þegar það komu hurðir, eða gólfefni eða eldhúsinnrétting.

Ég held, Lína, að við vinkonurnar úr Nesinu, séum einmitt mjög duglegar að nota það sem við eigum. Þannig erum við allar aldar upp. Það er svo gaman að bæta og breyta hægt og rólega, ekki spenna bogann of hátt. Það geta alltaf komið erfiðir tímar.

Kveðja úr Bilskirni, Lára og Bryndís Margrét